Όταν δεις το σκοινάκι Ztringz θυμάσαι ταυτόχρονα όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που περνούσες με τις φίλες σου και παίζατε όλες μαζί στην αυλή του σχολείου.
Πάντα τα τελευταία λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι για διάλλειμα περνούσαν βασανιστικά αργά… Λες και ξαφνικά η καρέκλα έβγαζε καρφιά και δεν μπορούσες να κάτσεις με τίποτα. Μόλις το κουδούνι χτυπούσε άνοιγες την τσάντα σου και έβγαζες το μαγικό σχοινάκι που έπαιζες στα δάχτυλά σου και έκανες αμέτρητα σχέδια! Το έπαιρνες στα χέρια και μαζί με τις φίλες σου τρέχατε για την αυλή του σχολείου. Κάνατε έναν κύκλο και ξεκινούσατε να παίζετε η κάθε μία μόνη της και ταυτόχρονα όλες μαζί. Γέλια, πειράγματα και γκριμάτσες παιδικές. Αναμνήσεις ωραίες… παιδικές και αθώες.
Μόλις πιάσεις το Ztringz στα χέρια σου ξαφνικά θα αποκτήσεις δύο κοτσίδες στα μαλλιά και μπλε ποδιά. Θα παίζεις μανιωδώς προσπαθώντας να κάνεις όλα εκείνα τα κόλπα που έκανες στην αυλή του σχολείου. Κάπου εκεί θα ακούσεις το παιδί σου… «Μαμά θα δείξεις και σε μένα πώς παίζεται;». Ξαφνικά θα έρθεις πάλι στο σήμερα κρατώντας όμως τα γέλια και κάνοντας τις αναμνήσεις σου αυτές παρόν.
Κάπου εκεί στο παιχνίδι θα μπει και η γιαγιά, δηλαδή η μάμα σου… εκείνη άλλωστε σου έμαθε αυτό το παιχνίδι και κάπως έτσι τρεις γενιές θα ενωθούν σε μία. Αυτό είναι το μαγικό με κάθε παιχνίδι, όταν ξεκινάς να παίζεις η ηλικία χάνεται και μένει μόνο το γέλιο και η παιδική αθωότητα.
{field 3}
